Leven ‘al fresco’ – Onder de Olijfboom
‘Onder de Olijfboom’ Dit mooie kookboek heb ik al jaren in mijn boekenkast staan. Ik ben destijds gevallen voor de omslag. Prachtige foto van een olijfboom met een mooie strakke band erlangs. Zeker één van de mooiere kookboeken in mijn collectie. Hoewel ‘kookboek’? Ik vind het eigenlijk meer een culinair reisverslag – een leesboek dus.
Om één of andere redenen had ik het nog niet eerder gelezen, alleen af en toe doorheen gebladerd. Bij het in kaart brengen van mijn kookboekencollectie (daarover een andere keer meer) begon ik even een stukje te lezen en kon het niet meer wegleggen. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Wat een héérlijk boek. Dit is het nou het type boek dat ik zelf ook héél graag ooit zou willen schrijven over ons leven hier op La Panacée.
De schrijfster, Manuela, is geboren in Italië en is tegenwoordig al jaren woonachtig in Australïe. Ze is gek op koken en heeft een duidelijke voorkeur voor ‘leven al fresco’. Ongecompliceerd en onspannen – genieten van eenvoudige, pure gerechten in de buitenlucht. Een levensstijl waar ik me volledig in kan vinden. Vanuit deze filosofie neemt ze je mee op een culinaire reis naar het Italïe van haar jeugd. De reis gaat langs twee plekken in Italie, dit belangrijk zijn voor haar familie:
– Lugano in Noord Italïe
– Costa Smeralda op Sardinïe.
De reis start ‘onder de olijfboom’ in de tuin van Villa Kailas. Deze villa is het familiehuis, waar haar vader van 93 nog altijd woont, en is gebouwd in de heuvels rond Lugano. Haar broer, een kunstenaar, woont in het huis ernaast. Manuela haar opa was een bekende chef en had een restaurant in Lugano “Baggio” genaamd. Ze vertelt over de familiegeschiedenis en neemt ons mee op culinaire uitstapjes. Zo bezoeken we de markt in Lugano, gaan we het meer op en bezoeken we meerdere ‘grotto’s. Met name het verhaal over deze grotto’s vond ik erg leuk om te lezen. Grotto’s zijn (uitgehakte) holen in de bergen – vroeger waren dat een soort natuurlijke koelkelders. Tegenwoordig zijn daar eenvoudige restaurants in ondergebracht. Ieder hoofdstuk rond Manuela af met gerechten, die de revue hebben gepasseerd – smaken van een jeugdherinnering of keuze van een diner dat ze in een lokaal restaurantje.
Na Lugano neemt ze ons mee naar de Costa Smeralda waar haar familie een buitenhuis heeft en waar Manuela als kind al kwam. Nu gaat ze met haar eigen familie nog regelmatig terug.
Het zomerse gevoel spat van de pagina’s af. Je ziet de baaien en mooie strandjes voor je, waant je aan boord tijdens de beschreven boottochtjes, hoort de golven kabbelen en proeft het zeezout op je lippen. Je bezoekt lokale restaurants, waar zij met de familie al jaren komen. Genieten!
Ok: Wat vind ik van dit boek?
Een mooi vormgegeven boek met prachtige foto’s en heerlijk thema ‘leven al fresco’.
Een boeiend, vlot geschreven verhaal, waardoor en je gelijk zin krijgt om zelf af te reizen naar de bestemmingen. Om de beschreven gerechten te gaan proeven. Wel vind ik persoonlijk veel van de opgenomen recepten niet zozeer geschikt om zelf te maken. Eerder van die gerechten die je echt daar lokaal, in de beschreven ambiance, moet proeven. Erg leuk vind ik dat Manuela afsluit met een diner bij haar thuis ‘al fresco’ stijl, waar ze een aantal gerechten uit eerdere hoofdstukken de revue laat passeren. Echt een aanrader voor iedereen, die, net als ik, dol is op culinaire reisverhalen.
Kortom, een boek om gezond jaloers van te worden – ik hoop zelf ooit een boek in deze stijl te schrijven.
Wil je het boek ook hebben? Bestel het HIER
psst. Eén recept uit haar boek maak ik regelmatig klaar. Benieuwd? Kijk dan komende woensdag even op mijn blog.
Hier nog even wat plaatjes van de binnenkant:
