5 chocoladetaarten & 1 key-lime pie
Mijn 500e blogpost! Wat een mijlpaal. Op naar de 1000, want ik ben nog lang niet uitverteld. Vandaag een kijkje achter de schermen, zodat jullie kunnen zien waarom ik weer eens een beetje grillig bloggedrag vertoon de laatste tijd….
Vorige week vrijdag werd onze Marie alweer 4. Dan moet er natuurlijk getrakteerd worden op school. Hier in Frankrijk geen manderijn-egeltjes, aardbei-kabouters of andere mini-traktatie. Nee, gewoon taart. Chocoladetaart wel te verstaan. Twee stuks, want anders is het wat karig. Leuk kaarsje erop, Hello Kitty servetjes erbij en een blij jarig meisje. Kat in het bakkie, zou je denken. Niet dus,…het liep allemaal even héél anders dan gedacht.
Ik heb de afgelopen jaren toch al minstens 20 keer een klassieke Franse chocoladetaart gebakken. Dus die twee taarten, no problem, die schud ik zo uit mijn mouw. Ware het niet dat ik, om even wat tijd te besparen, had bedacht om een 2e taartvorm te kopen. Dit is zo ongeveer de enige taart waar ik altijd een siliconen vorm voor gebruik. Normaal gesproken heb ik een hekel aan die flubber dingen. Doe mij maar een springvorm of, nog beter, aardewerk vlaaivorm. Afijn, een 2e vorm dus, snel in mijn wagentje gekieperd bij de rest van de verjaardagsboodschappen en hup snel naar huis.
De eerste taart maakte ik in mijn oude vertrouwde vorm. Prachtig. Mooi, snel door met nummer 2. Helemaal mis. Hij zag er niet uit. Niet goed gegaard. De bovenkant was rimpelig in plaats van een mooi bruin luchtkussen. Shit!! Nou was ik een tikkie druk – tegelijkertijd een soep aan het maken, een kipgerecht aan het voorbereiden en een key-lime pie in elkaar aan het klussen voor de verjaardagsvisite – dus misschien iets teveel op routine vertrouwd?! Vast een eitje vergeten in de snelheid of per ongeluk te weinig bloem toegevoegd of zoiets. Ok, jammer, weggooien maar en nog een poging. Dus…
De taart nogmaals gemaakt in diezelfde nieuwe vorm (de andere taart was immers nog aan het afkoelen in de oude vorm). Weer helemaal verkeerd. Verrek, het ligt aan die nieuwe taartvorm. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Stand…3 taarten, waarvan 2 mislukt. Hij gaat lekker.
Ik sta net uit te vogelen of ik met mislukking nummer 2 weg kan komen door er een fondantlaagje over aan te brengen ofzo (smaak was prima) als de telefoon gaat. De juf van Marie; of ik haar kan komen halen, want ze heeft 40 graden koorts. Nee, dan meen je niet! Marie is bijna nooit ziek en dan uitgerekend nu. Een dag voor haar verjaardag. Dat beloofd niet veel goeds. Ik laat de taarten voor wat ze zijn en haal mijn humpie uit school. Ik zie het gelijk. Dat is morgen geen feestje, niet trakteren, ach wat zielig.
Uiteindelijk eet mevrouw op haar verjaardag 1 partje van de goede chocoladetaart (die stond toch al klaar), met tegenzin, want veel te ziek. Wel moet ik beloven om weer nieuwe taarten te maken als ze beter is, zodat ze alsnog kan trakteren. De key lime pie, die al klaarstond voor de niet-chocoladetaart liefhebbers (ja, die bestaan) hebben we ook maar aangesneden. Een aanrader trouwens (dat recept volgt van de week).
Gelukkig knapte het jarige Jetje weer op gedurende het weekend en zondag dook ik dus nogmaals de keuken in voor een tweede ronde traktatietaarten bakken. De nieuwe taartvorm was inmiddels naar de vuilnisbak gebonjourd en dus kostte het even tijd, maar na een paar uurtjes huisvlijt stonden daar twee prachtige chocoladetaarten klaar. De teller stond nu op vijf. Prima…. Maandagochtend kon onze meid alsnog trakteren. Dat zij ‘s middags alweer thuis was en de drie dagen erna nog ziekjes op de bank lag mag de pret niet drukken. Nu is madame gelukkig weer fit naar school en heb ik weer tijd om me met mijn blog bezig te houden en recepten te testen. Zolang het maar geen chocoladetaart is…daar heb ik voorlopig wel even mijn buik van vol. Een key-lime pie daarentegen…..
